Który wbuchł się we mnie

w bilet na tramwaj modlę się
niech do odczuć zabierze twoich mnie
w mojej skąpanych brudno podartej duszy
odbijają się od moich przeczuć
gdy z kaligraficzną dokładnością
piszę cię na nowo
odbieram w oczy twoje słowa

przeze mnie rzucone
wrastam mchem delikatności
poprzez poszycie z własnego jestestwa
w twoje niezaspokojone skóry
uwaga jedzie tramwaj
trzęsą się kamieniczne fundamenty
krew pulsuje nieznanym mi dotąd
nadmiarem testosteronu który 

wbuchł się we mnie tracąc mi czas

(P.)